ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Η ΧΑΧΑΝΟΥΠΟΛΗ

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε μια παράξενη πόλη που  πήρε το όνομά της ήταν Χαχανούπολη. Ήταν μια μαγική πόλη, γιατί όλοι οι κάτοικοι της γελούσαν συνέχεια. Ένα

από τα περίεργα που συνέβαιναν ήταν ότι τα χαλιά πέρα από ιπτάμενα είχαν τη συνήθεια να γαργαλάν όσους ανέβαιναν πάνω τους. Επιπλέον γινόντουσαν κι άλλα πολλά τρελά πράγματα, όπως με τα ποδήλατα που πήγαιναν ανάποδα, ενώ έκαναν πηδάλιο για προς τα μπροστά. Επίσης τα φανάρια στους δρόμους ήταν πάρα πολύ διαφορετικά από τα

δικά μας, δηλαδή όταν έδειχναν κίτρινη φατσούλα που γελούσε μπορούσαμε να προχωρήσουμε, ενώ η μπλε θυμωμένη φατσούλα σήμαινε σταματάμε.

Ποιος δε θα ήθελε να μένει σε αυτή την πόλη, εγώ πάντως θα ήθελα να πάω μια βόλτα.

ΤΟΝΙΑ

Κάποτε σε μια μακρινή πόλη ζούσε μια νεαρή κοπέλα η Αφροξυλάνθη. Η Αφροξυλάνθη κάθε νύχτα ονειρευόταν πως πετούσε στα αστέρια. Ένα βράδυ,  καθώς η Αφροξυλάνθη καθόταν πάνω στο χαλί της και διάβαζε ένα από τα αγαπημένα της βιβλία της γνωστής σειράς: «Το μαγικό ζαχαροπλαστεία», το χαλί της άρχισε να πετάει στο δωμάτιο, ώσπου βγήκε από το παράθυρο και έκανε βόλτες στον ουρανό. Η Αφροξυλάνθη στην αρχή φοβήθηκε αλλά στη συνέχεια το διασκέδασε πολύ. Πέταξε τρελά πάνω από την πόλη και τα δέντρα. Το όνειρό της έγινε πραγματικότητα! Αργά το βράδυ προσγειώθηκε στο κρεβάτι της. Το επόμενο απόγευμα καθώς η Αφροξυλάνθη έκανε με το ποδήλατο τα ψώνια του σπιτιού, μια μαγική σκόνη την τύλιξε και στη συνέχεια το ποδήλατο άρχισε να πετάει.

- Πετάω, είπε η κοπέλα όλο χαρά, μα πώς γίνεται αυτό;

- Εγώ σε κάνω να πετάς, είπε μια φωνούλα. Και αυτή η φωνούλα ερχόταν από ένα αστέρι.

- Μα πώς το κάνεις αυτό; ρώτησε η κοπέλα.

- Είναι μυστικό, έλα τώρα ας πετάξουμε!

 Έτσι, κάθε βράδυ η Αφροξυλάνθη πετούσε παρέα με τη φίλη της στον έναστρο ουρανό.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΟΛΗ

Μια φορά και έναν καιρό κάπου πολύ μακριά υπήρχε μια πόλη αλλιώτικη που δεν έμοιαζε με τις άλλες πόλεις. Ήταν μια μαγική πόλη. Το όνομά της ήταν «Χαλούπολη».

Στην πόλη αυτή δεν υπήρχαν καθόλου  αυτοκίνητα. Όταν οι κάτοικοί της ήθελαν να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο χρησιμοποιούσαν ένα μικρό μαγικό χαλί. Ανέβαιναν στο χαλάκι και πετώντας πήγαιναν όπου ήθελαν.

Κάποτε ένας ταξιδιώτης έχασε το δρόμο του και βρέθηκε στη Χαλούπολη. Κοίταξε αριστερά, κοίταξε δεξιά, μα πουθενά δεν υπήρχε ούτε αυτοκίνητο ούτε έστω ένα ποδήλατο. Έβλεπε ανθρώπους πάνω σε χαλάκια να αιωρούνται και να πηγαίνουν από το ένα μέρος στο άλλο.

«Μα τι τρελά πράγματα συμβαίνουν σε αυτή την πόλη», σκέφτηκε και τον έπιασε φόβος.

Έτσι χωρίς να καθυστερήσει άλλο, έφυγε γρήγορα από αυτήν την παράξενη πόλη και ευχήθηκε να μην τον φέρει ποτέ ξανά ο δρόμος του σ’ αυτήν.

ΘΑΝΟΣ

Η ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ

Σε μια μαγική πόλη ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Κωνσταντίνα. Ήταν στην ηλικία των 8 ετών.  Η Κωνσταντίνα έμενε σ ένα σπίτι στη Μεθώνη. Κάθε απόγευμα πήγαινε και έβλεπε τη θάλασσα. Ώσπου μια μέρα η μαμά της ανακοίνωσε ότι θα μετακομίσουν στη Βιέννη σε μια μονοκατοικία γεμάτη με μοσχομυριστά άνθη και λουλούδια. 

Η Κωνσταντίνα στενοχωριόταν που έπρεπε να φύγει γιατί θα της έλειπαν οι φίλοι, οι φίλες της, οι δάσκαλοι της και η κολλητή της φίλη, η Κατερίνα, πού ήταν μαζί της καθημερινά.

Μετά από λίγες μέρες η Κωνσταντίνα με τους γονείς της την αδερφή της, την Χρυσάνθη, πήγαν στη Βιέννη στην όμορφη μονοκατοικία.

Η Κωνσταντίνα ήθελε να εξερευνήσει το σπίτι και κατέβηκε στο υπόγειο. Ξαφνικά είδε ιπτάμενα χαλιά να πετάνε πέρα δώθε τρελά, τρελά μπαλάκια να χοροπηδάν από δω κι από κει, χαμός. Είδε και ένα ποδήλατο να κάνει βόλτες μόνο του μέσα στο χώρο. Το κορίτσι ενθουσιάστηκε και ανέβηκε πάνω στο ποδήλατο και επειδή το ποδήλατο δεν είχε συνηθίσει κανέναν επάνω του την πέταξε πάνω σε κάτι κούτες. Το κορίτσι ευτυχώς δεν χτύπησε. Ανέβηκε στο σπίτι της. Θα συνέχιζε την εξερεύνηση άλλη μέρα.

Η Κωνσταντίνα και η οικογένειά της έζησαν υπέροχα και την  πέρασε η νοσταλγία για την μαγική Μεθώνη.

ΜΑΡΙΑ