Φανταστικές χώρες

Η Ηλιαχτίδα

Στη Βόρια Αφρική υπήρχε, πριν από 7000 χρόνια, μια χώρα που λεγόταν Φυσαλίδα. Οι κάτοικοι της ήταν περίπου 2000 και οι περισσότεροι έμεναν στη μεγαλύτερη και στην πιο όμορφη πόλη που ονομαζόταν Ηλιαχτίδα.

Η Ηλιαχτίδα ήταν μια πόλη καταπράσινη με μικρά πέτρινα σπιτάκια και καλούς και ευγενικούς ανθρώπους. Την ονόμασαν έτσι, επειδή το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου είχε ήλιο και έβρεχε σπάνια.

Μια μέρα άρχισε να βρέχει ασταμάτητα και οι κάτοικοι, μιας και δεν ήταν

συνηθισμένοι σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν, για να προστατεύσουν τα σπίτια τους και τους εαυτούς τους. Παρακαλούσαν να σταματήσει η βροχή αλλά δυστυχώς δυνάμωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που τα σπίτια πλημμύρισαν και καταστράφηκαν ολοκληρωτικά.

Με αυτόν τον τρόπο εξαφανίστηκε μέσα σε λίγες μέρες η πόλη της Ηλιαχτίδας.

Η χώρα της Ατυχίας

Πριν από 15.000  χρόνια υπήρχε η χώρα της Ατυχίας που βρισκόταν κοντά στη Σουηδία. Εκεί ζούσαν άνθρωποι από διάφορες χώρες οι οποίοι πήγαιναν για καλύτερη τύχη αλλά ήταν άτυχοι. Δεν υπήρχαν καθόλου πεδιάδες για καλλιέργεια, δεν υπήρχαν ζώα για να γίνουν κτηνοτρόφοι  ούτε θάλασσα για να ψαρεύουν. Αλλά μια μέρα ακόμη πιο άτυχη έγινε ένας δυνατός σεισμός που κούνησε όλη τη χώρα και ό,τι υπήρχε πάνω σε αυτή καταστράφηκε. Οι άνθρωποι έτρεχαν σαν τρελοί να ξεφύγουν. Κάποιους όμως τους πλάκωσαν τα συντρίμμια. Από τότε η χώρα της Ατυχίας έμεινε κατεστραμμένη και κανείς δεν την επισκέπτεται κανείς.

Αντώνης 

Ειρηνοχώρα

Πριν από 5000 χρόνια περίπου, κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό, υπήρξε μια χώρα – νησί που την έλεγαν Ειρηνοχώρα. Το όνομά της το πήρε από τη γεωγραφική της θέσης, επειδή βρισκόταν στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού.

Στη χώρα αυτή κατοικούσαν άνθρωποι που αγαπούσαν την ειρήνη και ήταν πολύ εργατικοί. Έτσι έχτισαν όμορφα σπίτια, ναούς με αγάλματα και βωμούς όπου προσεύχονταν και τιμούσαν τους θεούς.

Ακόμη όλη η χώρα ήταν κατάφυτη, γεμάτη δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια. Στα απέραντα δάση ζούσαν όλων των ειδών τα ζώα.

Στην κορυφή όμως του πιο ψηλού βουνού υπήρχε ένα ηφαίστειο. Το 4.500 π.Χ., όπως αναφέρουν οι ιστορικοί, έγινε μια φοβερή έκρηξη του ηφαιστείου με αποτέλεσμα ολόκληρο το νησί να καταποντιστεί και η Ειρηνοχώρα να εξαφανιστεί για πάντα από το χάρτη.

Θάνος.

Σε ένα απόμακρο δάσος της Αυστραλίας υπήρχε μια σπηλιά. Η σπηλιά είχε καλυφθεί

από φυτά τα οποία κρέμονταν από τα κοντινά  δέντρα. Αυτός ήταν ο τρόπος για να μείνει η σπηλιά κρυφή. Όταν κάποιος έμπαινε μέσα στην σπηλιά, έβλεπε γλάστρες με λουλούδια, κανάτες με νερό, κουρελούδες και φλοκάτες. Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα καταφύγιο. Σαν πρόσεχε καλύτερα θα έβλεπε ένα χερούλι πάνω στον τοίχο  που άνοιγε μια πόρτα.

Πίσω από κείνη την πόρτα υπήρχε μια χαμένη πόλη, ένας χαμένος πολιτισμός. Είχε ανάκτορα, ιερά, ναούς, σπίτια, όλα ήταν άσπρα και μισογκρεμισμένα. Βρύα κάλυπταν

σχεδόν όλα τα κτίρια. Ήταν ένα υπέροχο μέρος. Το πιο ξεχωριστό όμως ήταν ότι σε μια μακρινή κοιλάδα ζούσαν οι μονόκεροι. Ήταν μαγικό μέρος. Έλεγαν πως οι μονόκεροι τρέφονταν  με διαμάντια. Όλος εκείνος ο κόσμος ήταν τόσο ξεχωριστός. Αυτή ήταν η Ραβέννα, που εμφανίστηκε το 416π.Χ.

Δυστυχώς όμως το 350 π.Χ. πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να εισβάλουν στον τόπο αυτό και να κλέψουν τους μονόκερους. Πολέμησαν με τους Ραβιούς, τους προστάτες του βουνού Κυνόρ, όπου μέσα του κρυβόταν η Ραβέννα. Οι κάτοικοι της Ραβέννας φοβήθηκαν και προσπάθησαν να προστατέψουν την πόλη τους.

Οι μονόκεροι χάθηκαν και το 200π.Χ. τη Ραβέννα σκέπασε ένα σύννεφο ομίχλης, που δεν επέτρεπε σε κανέναν να εισέλθει.

Πιστεύετε πως οι Ράβιοι υπάρχουν ακόμα εκεί;

Αναστασία Α.

Η Πτηνίδα

Κάποτε υπήρχε μια χώρα που ονομαζόταν Πτηνίδα. Γι’ αυτήν μίλησε πρώτος ένας μεγάλος εξερευνητής ο ον Ραίφεν το  1600. Ο Ραίφεν ταξίδευε σε όλον τον κόσμο. Σε ένα από τα ταξίδια του στον Αμαζόνιο ισχυρίστηκε πως βαθιά μέσα του υπήρχε μια περιοχή κάτι σαν μια πάρα πολύ μεγάλη λίμνη. Στο κέντρο της υπήρχε ένα νησί. Ήταν αρκετά μεγάλο, είχε και ένα τεράστιο βουνό στη μέση του.

Ο Ραίφεν είπε πως από εκεί ακούγονταν φωνές και κελαηδήματα πουλιών. Από εκεί που ήταν φαίνονταν κάτι υπέροχα κτίρια και στο κέντρο τους  ένα φανταστικό κάστρο. Τότε κατάλαβε πως κάποιοι άνθρωποι έμεναν εκεί. Ήθελε τόσο να πάει σε εκείνο το νησί αλλά δεν μπορούσε, γιατί δεν είχε βάρκα και ήταν πολύ μακριά για να κολυμπήσει. Αργότερα έφυγε.

Ύστερα από πολλά χρόνια ξαναπήγε εκεί για να δείξει το νησί στη γυναίκα του. όμως όταν έφτασαν εκεί δεν υπήρχε καμία λίμνη και κανένα νησί. Αμέσως οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί κοντά τον ενημέρωσαν πως είχαν στείλει ένα αγόρι στο νησί με μια βάρκα.    Όταν  αυτό επέστρεψε τους είπε πως στην πόλη υπήρχαν πάρα πολλά σπάνια πουλιά και πεταλούδες. Ότι όλα τα κτίρια ήταν χτισμένα με χρυσό και τα κοσμούσαν σμαράγδια και ρουμπίνια.

Τότε την επόμενη μέρα πολλοί άνθρωποι πήγαν να πάρουν όλο τον πλούτο του νησιού. Μόλις όμως πάτησαν το πόδι τους στο νησί, το νερό της λίμνης άρχισε να τελειώνει το βουνό γκρεμίστηκε και όλη η πόλη έπεσε σε μια βαθιά χαράδρα.

Ό Ραίφεν στενοχωρήθηκε πολύ, γιατί ήθελε α γνωρίσει αυτόν τον πολιτισμό, μα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

Βαγια.

Στο Μυρτώο πέλαγος λένε πως το 700πΧ υπήρχε ένα νησί. Το λέγανε Μύρτιο γιατί είχε πολλές μυρτιές.

Εκείνα τα χρόνια ήταν από τους πιο όμορφους τόπους. Το Μύρτιο ήταν εύφορο νησί. Οι άνθρωποι εκτός από την καλλιέργεια της γης ασχολήθηκαν με την κατασκευή πήλινων αγγείων. Έτσι το νησί απέκτησε πολύ πλούτο.

Το 200π.Χ. ένα τσουνάμι έφερε καταστροφές στις γύρω περιοχές και βύθισε το νησί.

Από τότε πολλοί επιστήμονες ψάχνουν το νησί αλλά δυστυχώς δεν το έχουν βρει ακόμα.

Σίσσυ

Ο χαμένος πολιτισμός της Ειρηνίδας.

Κανείς δεν ξέρει πολλά για αυτή τη χώρα. Όμως  αυτά τα λίγα είναι πολλά. Είναι ένα νησί που υπήρχε στον Ειρηνικό ωκεανό. Καταστράφηκε το 7.953π.Χ.  Είχαν τον περισσότερο χρυσό στον κόσμο. Αλλά γιατί ήθελαν να έχουν δόξα και πλούτο κατόρθωσαν να κατακτήσουν ολόκληρη την Αμερική. Οι κάτοικοι της Αμερικής  όμως αντιστάθηκαν  και κατόρθωσαν στο τέλος να τους διώξουν από εκεί. Ταπεινωμένος ο λαός της Ειρηνίδας άρχισε  να καταστρέφει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Μετά από δυο χρόνια ένα ανενεργό ηφαίστειο, στα ξαφνικά, άρχισε να βγάζει καπνούς. Όλοι

κατάλαβαν ότι ήταν ενεργό, έτρεξαν προς τη θάλασσα. Εκείνη τη στιγμή άρχισε να γίνεται σεισμός. Όλοι πανικοβλήθηκαν. Ξαφνικά το νησί έσπασε στα δυο. Το νησί ήταν περίπου σαν την Ιαπωνία. Μόλις τελείωσε ο σεισμός ήρθε ένα τσουνάμι και ρούφηξε την Ειρηνίδα. Κανείς δε βρήκε τίποτα από την Ειρηνίδα εκτός από ένα κεφάλι από ένα άγαλμα. Ας ελπίζουμε ότι θα βρούμε κάποια μέρα την Ειρηνίδα και θα λυθεί το μυστήριο αν όντως υπήρχε η Ειρηνίδα.

Θεόφιλος