Η γιαγιά μου

Το όνομα της γιαγιά μου είναι Παρασκευή. Για την ακρίβεια η γιαγιά Παρασκευή είναι η προγιαγιά μου. Μένει σε ένα χωριό, το Εργοχώρι, που είναι κοντά στη Βέροια.

Είναι ψηλή με άσπρα μαλλιά και μερικές μαύρες τρίχες που τις έχουν μείνει ακόμα. Τα μάτια της είναι καστανά και φοράει κάτι μοβ μακρόστενα γυαλιά. Τις περισσότερες φορές  φοράει φούστες κυρίως σε σκούρες αποχρώσεις,, γιατί δυστυχώς ο άντρας της έχει πεθάνει. Πάντα όπου και αν πάει έχει μαζί της το μαύρο της μπαστούνι. Όταν το ξεχνάει, σπάνια δυσκολεύεται να προχωρήσει και έτσι προχωράει πολύ αργά.

Η γιαγιά μου είναι ευγενική, με γλυκιά ψυχή και φωτεινό χαμόγελο. Πιστεύω πώς είναι συμπαθητική. Συνηθίζει να πηγαίνει στο σπίτι της άλλης γιαγιά μου για λίγες μέρες. Κάθε Τρίτη πηγαίνει στο παζάρι. Μερικές φορές όταν έχει χρόνο, πηγαίνει στη γειτόνισσα της και πίνουν καφέ και συζητάνε. Περνάει πολύ χρόνο μαζί μου και με τα άλλα της εγγόνια.

Αγαπάω τη γιαγιά μου όπως με αγαπάει και αυτή. Νομίζω κιόλας ότι με αγαπάει λίγο παραπάνω από τα άλλα της εγγόνια, γιατί έχω το όνομα του άντρα της. Εύχομαι η γιαγιά μου να ζήσει πάρα πολλά χρόνια και να έχει την υγεία της όπως την έχει και τώρα.

Διονυσία.

Η γιαγιά μου μένει σε ένα απομακρυσμένο χωριό στην Καστανιά. Το όνομα της είναι Φούλα που βγαίνει από το Ησαΐα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτή. Αγαπώ βέβαια πολύ τους γονείς μου αλλά και την γιαγιά μου δεν την αγαπάω λιγότερο. Η γιαγιά μου είναι σαν όλες τις άλλες γιαγιάδες .Μία ηλικιωμένη η κυρία με κάτασπρα μαλλιά σαν το χιόνι και ρυτίδες στο πρόσωπο από τα πολλά χρόνια. Είναι εύσωμη και λίγο πιο ψηλή από τις άλλες γιαγιάδες. Έχει φωτεινό χαμόγελο και ζωντανό μυαλό. Εσωτερικά πιστεύω είναι άλλος άνθρωπος. Τέλειος μπορώ να πω. Είναι υπομονετική ευγενική,  χαρούμενη και αστεία.

Η γιαγιά μου συνηθίζει να πλέκει σε μία κουνιστή καρέκλα δίπλα από το τζάκι με παρέα τον παππού να της μιλάει. Επίσης όταν πηγαίνω στο χωριό συνηθίζουμε να μαγειρεύουμε μαζί. Ξέρει όλες τις συνταγές και φτιάχνουμε μαζί πολύ νόστιμα κουλουράκια. Είμαι σίγουρη πως με αγαπάει πολύ γιατί μου το δείχνει με τις πράξεις της. Από μικρή με πρόσεχε με πολύ αγάπη επειδή οι γονείς μου στο

Σισσυ

Η γιαγιά μου

Η αγαπημένη μου γιαγιά μένει σ’ ένα πολύ όμορφο χωριό του κάμπου μας, το Κεφαλοχώρι. Το όνομά της είναι Γεωργία και πετάω από χαράκάθε φορά που την επισκέπτομαι.

Είναι λιγάκι εύσωμη, μέτρια στο ύψος, έχει καστανόξανθα μαλλιά, πολύ εκφραστικά μάτια και ένα φωτεινό χαμόγελο. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει πάνω της, είναι τα δυνατά της χέρια, που μπορούν πολύ εύκολα να σηκώνουν τα μεγάλα ταψιά με τις λαχταριστές πίτες που μας φτιάχνει. Η γιαγιά μου είναι πολύ ζωντανός άνθρωπος. Ακόμη και σ’ αυτήν την ηλικία συνέχεια με κάτι ασχολείται. Καθημερινά περιποιέται τον κήπο, που έχει φυτέψει πολύχρωμα λουλούδια, καθαρίζει το σπίτι και μαγειρεύει πεντανόστιμα φαγητά. Κάποια απογεύματα πηγαίνει περίπατο στο χωριό με τις φίλες της ή κάθεται στο σπίτι με τον παππού και βλέπουν τηλεόραση.

Τα Σαββατοκύριακα που πηγαίνω στο χωριό, η χαρά της είναι απερίγραπτη και το δείχνει με κάθε τρόπο. Τα παρατάει όλα και σχολείται μόνο μαζί μου. Μαζί μαγειρεύουμε τα αγαπημένα μου φαγητά και φτιάχνουμε τα γλυκά που μ’ αρέσουν. Συζητάμε ώρες πολλές.  Λέμε αστεία και μου διηγείται ιστορίες από τα παλιά χρόνια. Ακόμη, με συμβουλεύει να είμαι προσεκτικός και να σέβομαι τον εαυτό μου και τους άλλους. Εγώ πάντα την ακούω προσεκτικά, τη σέβομαι και δε θέλω να τη στενοχωρήσω με τίποτα.

Η γιαγιά μου είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος. Δε θέλω να τη χάσω ποτέ. Εύχομαι να ζήσει πολλά πολλά χρόνια ακόμη για να τη χαίρομαι και να με χαίρεται!!!

ΘΑΝΟΣ

Η γιαγιά μου"

Όλα τα παιδιά έχουν την αγαπημένη τους γιαγιάκα. Έτσι και εγώ. Τη γιαγιά μου τη λένε Αντωνία αλλά δε ζει σε χωριό ζει στην Βέροια. Αυτά που νιώθω για τη γιαγιά μου είναι ό,τι την αγαπάω τόσο πολύ και μακάρι να ήμασταν μαζί συνέχεια.

Στο λαμπρό της προσωπάκι φέγγει ένα αστραφτερό και φωτεινό χαμόγελο, δύο ματάκια που μοιάζουν με φεγγαράκια και τη μύτη που μοιάζει με ένα βαζάκι που περιέχει μέσα του τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις. Τα μαλλιά της είναι κοντά αγορέ μελαχρινά σαν το σκοτεινό ουρανό της νύχτας. Είναι ψηλή και εύσωμη.

Η γιαγιακούλα μου είναι ευγενική, συμπαθητική, υπομονετική, σεβαστή, αστεία και δεν την πειράζουν τα λάθη. Είναι επίσης πάρα πολύ προσεκτική, αγαπητή από όλους και σίγουρα όπως όλες τις γιαγιάδες είναι στοργική και φυσικά γλυκιά. Έχει ζωντανό μυαλό και μια γλυκύτατη ψυχή.

Η σεβαστή για μένα γιαγιά μου συνηθίζει να πλέκει, να με πηγαίνει περιπάτους και βόλτες, μου λέει παραμύθια και μου διηγείται ιστορίες. Επίσης μαγειρεύουμε μαζί και πηγαίνουμε για παγωτό.

Με αγαπάει τόσο πολύ όσο και εγώ. Φαίνεται κιόλας πως νοιάζεται για μένα γιατί κάθε φορά που την επισκέπτομαι με ρωτάει αν χρειάζομαι κάτι για να νιώσω καλύτερα.

Τα συναισθήματα μου για την γιαγιά μου είναι τόσα πολλά που δεν χωράνε σε μια σελίδα από χαρτί. Όταν είμαι λυπημένη ή έχω προβλήματα πηγαίνω και χώνομαι στην ζεστή αγκαλιά της. Καθημερινά την παίρνω τηλέφωνο γιατί δεν μπορώ αν δεν ακούσω τη φωνή της και βεβαιωθώ ότι είναι καλά. Νιώθω πως η γιαγιά μου είναι η ζέστη φωλιές που μπορώ να πάω και να κουρνιάσω.

Εύχομαι στη γιαγιάκα μου να ζήσει πολλά χρόνια γιατί έχουμε ακόμα πολλή αγάπη να δείξουμε η μία στην άλλη.

Πιστεύω πως η γιαγιά μου είναι ένας άγγελος

Μαρία Θ.

 Η γιαγιά μου

Υπάρχουν  πολλές γιαγιάδες στον κόσμο αλλά η καλύτερη είναι η γιαγιά μου η Μόρφω.

Η γιαγιά μου είναι 75 ετών και μένει στην Καρδίτσα,  σ ένα όμορφο και ευρύχωρο σπίτι.

 Είναι μεσαία σε ύψος και είναι λιγάκι παχουλούλα. Έχει γαλάζια  μάτια σαν εμένα. Τα μαλλιά της τα έχει μπούκλες και είναι από τα χρόνια είναι γκρίζα.

Η γιαγιά μου είναι ήρεμος άνθρωπος και της αρέσει πολύ η μαγειρική. Μαγειρεύει όλη την ώρα ειδικά όταν είμαστε  και εμείς εκεί. Μ΄ αγαπάει πολύ και γι’ αυτό μου κάνει όλες τις χάρες.

Νομίζω ότι έχω την καλύτερη γιαγιά σ’ όλο τον κόσμο και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.

Βαγγέλης.