Ο καθρέπτης που δε μίλαγε”

-Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο ωραία; ρώτησε η Φλώρα.Καμία απάντηση… ΚΙΧ δεν έβγαλε ο καθρέφτης. Άλαλος, μουγγός, σιωπηλός.

-Χαλασμένος είναι κι αυτός!

Η Φλώρα θύμωσε. Έχει δοκιμάσει πολλούς καθρέφτες ως τώρα, αλλά κανένας δεν της έχει απαντήσει. Δεν έχει βρει ακόμα έναν καθρέφτη μαγικό.
-Δεν μπορώ να καταλάβω! Στα παραμύθια όλα τα μαγικά κόλπα πιάνουν! Εσύ Ντρακ τι πιστεύεις;
Ο Ντρακ, ο μικρός δράκος, έπιασε ένα καινούριο, μικρό καθρεφτάκι και της το έδωσε.
-Ας ξαναδοκιμάσω, είπε η Φλώρα. Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο ωραία;
Ούτε τώρα πήρε απάντηση.
-Αμάν πια! Βαρέθηκα! φώναξε η Φλώρα και πέταξε το καθρεφτάκι μακριά.
Ο Ντρακ τρόμαξε τόσο πολύ που κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι.
ΚΡΑΚ!
Το πεσμένο καθρεφτάκι, που με δύναμη είχε πετάξει προ ολίγου η Φλώρα, άρχισε να σπάει. Ο Ντρακ έτρεξε να μαζέψει τη ζημιά.
-Ευχαριστώ! είπε η Φλώρα ευγενικά.
Καθώς ο μικρός δράκος μάζευε το σπασμένο καθρεφτάκι είδε κάτι κρυμμένο ανάμεσα στα πλαστικά κομμάτια του. Ήταν ένα μικρό χαρτάκι. Το έβγαλε με προσοχή και το έδωσε στη Φλώρα.
«Αν θες να βρεις καθρέφτη μαγικό,
ταξίδεψε με γίγαντα φιλικό,
σε μέρη να πας μοναδικά,
να μαζέψεις τα κομμάτια τα μικρά.»
Επάνω στο χαρτάκι είχε κι ένα μαγικό ξόρκι για να καλέσεις το γίγαντα.
-Αυτό είναι Ντρακ! Επιτέλους θα βρούμε έναν μαγικό καθρέφτη!
Η Φλώρα κάθισε στο κρεβάτι της και διάβασε το ξόρκι δυνατά.
-Γεια και χαρά και καλησπέρα! , είπε μια βροντερή φωνή.
Η Φλώρα σήκωσε τα μάτια της και είδε ένα τεράστιο κεφάλι να την κοιτάζει μέσα από το παράθυρό της.
-Είσαι ο γίγαντας;
-Είμαι ο Γιότουν!
-Αλλά είσαι γίγαντας! επέμεινε η Φλώρα.
-Δεν είμαι εγώ γίγαντας! Εσύ είσαι νάνος! είπε ο Γιότουν.
-Έι! Δεν είμαι νάνος! Είμαι η Φλώρα, ένα μικρό κορίτσι!
Ο Γιότουν ο γίγαντας την κοίταξε προσεκτικά.
-Και τι ζητάς από εμένα Φλώρα, μικρό κορίτσι;
-Θέλω να βρω καθρέφτη μαγικό,
μαζί με εσένα, τον γίγαντα τον φιλικό.
Να πάμε σε μέρη μοναδικά,
να μαζέψουμε τα κομμάτια τα μικρά.
-Ανέβα στην πλάτη μου Φλώρα, μικρό κορίτσι! Ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που ψάχνεις και θα σε βοηθήσω να το βρεις!
Η Φλώρα με τον Ντρακ στην αγκαλιά της ανέβηκε στην πλάτη του γίγαντα και το ταξίδι τους ξεκίνησε.
Στάση πρώτη: Παρθενώνας, Ελλάδα, κατασκευή: 5ος αιώνας π.Χ.
-Ξέρω πού είμαστε! είπε με ενθουσιασμό η Φλώρα. Είμαστε στον Παρθενώνα! Τον έχτισαν πριν πολλααααααααά χρόνια στην αρχαία Ελλάδα ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης.
-Σωστά! είπε ο Γιότουν. Ο Παρθενώνας είναι ένας ναός που χτίστηκε για να λατρεύουν τη θεά Αθηνά. Τι νιώθεις;
-Ορίστε;;; ρώτησε η Φλώρα γεμάτη απορία κι έκπληξη.
-Πώς σε κάνει να νιώθεις αυτό το κτίριο όταν το κοιτάζεις;
-Περηφάνια, είπε η Φλώρα αποφασιστικά.
-Αυτό νιώθουμε συνήθως για τους προγόνους μας και για την ιστορία του τόπου μας. Όλοι οι λαοί έχουν την ιστορία τους και όλοι μπορούν να νιώθουν περήφανοι. Να γνωρίσεις την ιστορία σου, Φλώρα μικρό κορίτσι. Γιατί όσο περισσότερα γνωρίζεις, τόσο καλύτερα προετοιμάζεσαι για το μέλλον σου.
Ο Γιότουν ο γίγαντας έδωσε στη Φλώρα ένα πουγγί, δηλαδή ένα δερμάτινο σακουλάκι που έδενε με ένα κορδονάκι.
-Τι είναι αυτό; τον ρώτησε.
-Σε κάθε μέρος που θα πηγαίνουμε θα σου δίνω κι ένα κομμάτι από τον μαγικό καθρέφτη. Μέσα στο πουγγί θα βρεις το πρώτο κομμάτι, το κομμάτι της ΓΝΩΣΗΣ.
Η Φλώρα έσφιξε το πουγγί στα χέρια της και μαζί με τον μικρό δράκο Ντρακ ανέβηκαν πάλι στην πλάτη του Γιότουν.
Στάση δεύτερη: Πυραμίδα του Χέοπα (Πυραμίδα της Γκίζας), Αίγυπτος, κατασκευή: 2.560 π.Χ.
-Φτάσαμε! ανακοίνωσε ο Γιότουν.
-ΟΥΑΟΥ!!!
Η Φλώρα έβγαλε ένα επιφώνημα ενθουσιασμού και γλίστρησε στο έδαφος με τον Ντρακ στην αγκαλιά της.
-Θα προτιμούσα να μην κάνεις τσουλήθρα στην πλάτη μου! είπε φανερά ενοχλημένος ο Γιότουν.
Η Φλώρα τον τρέλανε με ερωτήσεις.
-Τι είναι αυτό; Πυραμίδα; Είναι ναός;
-Είναι ένας τάφος.
-ΠΩΩΩ! Τι μεγάλος! Είναι τάφος για κάποιον γίγαντα;
-Όχι Φλώρα μικρό κορίτσι. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έβαζαν τους νεκρούς βασιλιάδες σε τέτοια μεγάλα κτίρια που τα λένε πυραμίδες. Για πες μου όμως, τι νιώθεις;
-Φόβο. Εκεί μέσα έχει έναν σκελετό!
-Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν είχαν σκελετούς, είχαν μούμιες. Προστάτευαν έτσι το σώμα για να μη χαλάσει. Πίστευαν ότι οι άνθρωποι ζουν και μετά το θάνατο. Γι’ αυτό μέσα στις πυραμίδες έβαζαν ακόμη και φαγητό.
-Ωραία ιστορία! είπε η Φλώρα.
-Να θυμάσαι Φλώρα, όλοι οι άνθρωποι φοβούνται. Φοβούνται τα άσχημα πράγματα. Για όλα τα άσχημα πράγματα που φοβάσαι να φτιάχνεις κι εσύ ωραίες ιστορίες.
Ο Γιότουν έδωσε στη Φλώρα το δεύτερο κομμάτι του μαγικού καθρέφτη, το κομμάτι του ΘΑΡΡΟΥΣ.
Στάση τρίτη: Άγαλμα Ελευθερίας, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, κατασκευή: 1.886 μ.Χ.
-Ποια είναι αυτή η γυναίκα που την έκαναν άγαλμα; ρώτησε η Φλώρα.
-ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ! γέλασε δυνατά ο Γιότουν. Δεν είναι κάποια γυναίκα, Φλώρα μικρό κορίτσι. Είναι μια αξία.
-Αξία;
-Ναι, αξία. Υπάρχουν πολλές αξίες: η δικαιοσύνη, η ισότητα, ο σεβασμός και άλλες.
-Αυτή εδώ στο άγαλμα, ποια αξία είναι;
-Είναι η ελευθερία. Αυτή που μας μαθαίνει να διαλέγουμε αυτά που μας αρέσουν. Να διαλέγεις ελεύθερα αυτά που σου αρέσουν μικρό κορίτσι, και να αφήνεις και τους άλλους να διαλέγουν εκείνα που αρέσουν σε αυτούς.
Ο μικρός δράκος Ντρακ έπαιζε λίγο πιο δίπλα με μια μπάλα.
-Ντρακ! του φώναξε η Φλώρα. Έλα, φεύγουμε!
Ο Γιότουν κοίταξε τη Φλώρα κι εκείνη κατάλαβε το λάθος της. Χάιδεψε τον Ντρακ που είχε τρέξει κοντά της και του είπε:
-Πήγαινε να παίξεις, κάνε αυτό που σου αρέσει κι αγαπάς μικρέ μου φίλε.
Ο Ντρακ χαρούμενος έτρεξε πίσω στην μπάλα του.
-Ορίστε Φλώρα το τρίτο κομμάτι του μαγικού καθρέφτη, είπε ο Γιότουν. Είναι το κομμάτι του ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
Στάση τέταρτη: Τατζ Μαχάλ, Ινδία, κατασκευή: 1.632 μ.Χ.
Η Φλώρα και ο Ντρακ δε θέλησαν να κατεβούν από την πλάτη του Γιότουν. Από εκεί ψηλά η θέα ήταν πανέμορφη.
-Τι νιώθεις;
-Θαυμασμό! απάντησε η Φλώρα.
-Αυτό το κτίριο λέγεται Τατζ Μαχάλ. Το έχτισε με λευκό μάρμαρο ένας βασιλιάς για τη γυναίκα του που την αγαπούσε πολύ, εξήγησε ο Γιότουν.
-Είναι πολύ όμορφο!
-Η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα! Μέχρι τώρα έμαθες να διώχνεις το φόβο και να σέβεσαι τους άλλους ανθρώπους. Αυτό είναι η αγάπη. Είναι θάρρος, σεβασμός, υπομονή κι ελπίδα. Να μάθεις να αγαπάς, Φλώρα μικρό κορίτσι.
Ο Γιότουν της έδωσε το τέταρτο και τελευταίο κομμάτι του μαγικού καθρέφτη, το κομμάτι της ΑΓΑΠΗΣ.
Το ταξίδι τους είχε πια τελειώσει. Με την καρδιά τους γεμάτη επέστρεψαν στο δωμάτιο της Φλώρας.
Η Φλώρα καθισμένη τώρα στο κρεβάτι της άνοιξε το πουγγί κι από μέσα έπεσαν τα τέσσερα κομμάτια. Τα ταίριαξε το ένα δίπλα στο άλλο και ρώτησε:
-Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου, ποια είναι η πιο ωραία;
Καμία απάντηση. ΚΙΧ δεν έβγαλε ο καθρέφτης. Άλαλος, μουγγός, σιωπηλός.
Η Φλώρα κοίταζε τον καθρέφτη σιωπηλή.
-Τι βλέπεις; Τη ρώτησε ο Γιότουν.
-Εμένα, απάντησε η Φλώρα.
-Τελικά ίσως αυτός ο καθρέφτης να μην είναι μαγικός, είπε ο Γιότουν.
-Μα είναι! είπε η Φλώρα. Μέσα απ’ αυτόν γνώρισα το σεβασμό, τη φιλία, την αγάπη. Γνώρισα κι εσένα καλέ μου γίγαντα! Μα το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι το ότι…
ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΜΕΝΑ!
Τώρα ξέρω ποια είμαι. Δεν είμαι μόνο η Φλώρα, το μικρό κορίτσι. Είμαι η φίλη του Ντρακ, αυτή που σέβεται τους άλλους και την ελευθερία τους. Τώρα πια δεν χρειάζεται να ρωτήσω κανέναν καθρέφτη ποια είναι η πιο ωραία, γιατί ξέρω ότι όμορφη είναι μόνο η καρδιά που είναι γεμάτη αγάπη!

                               Ιωάννα Ζάικου 

1ο Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού από Εκπαιδευτικούς, 2019